Artystka Artystce

Monika Czarska – Aleksandra Gieraga

Biały wiersz

Do projektu Artystka Artystce, Biały wiersz, zaprosiłam Aleksandrę Gieragę. Poprosiłam ją, aby zapisała dziesięć słów, które odnoszą się do jej twórczości. Sama spisałam swoje.

Podczas nagrania Ola czyta słowa odnoszące się do mojej twórczości, a ja je wyjaśniam. Następnie ja czytam słowa Oli, a ona na nie odpowiada. Reakcją na odpowiedzi jest gest artystyczny, który powstaje podczas pisania wiersza – naszej rozmowy.

Po rozmowie powstały rysunki, którymi później się wymieniłyśmy.

Monika Czarska: Nazywam się Monika Czarska. Jestem artystką.

Moje słowa to:

POTRZEBA

ANALIZA

PROCES

MYŚL

CISZA

FORMA

INTYMNOŚĆ

DROGA

SŁOWO

ODPOWIEDŹ

Ola Gieraga: Nazywam się Aleksandra Gieraga. Jestem artystką.

ŚWIADOMOŚĆ

RZECZYWISTOŚĆ

ODDECH

RELACJA

ZDARZENIE

SZAROŚĆ

MILCZENIE

ODBICIE

POWTÓRZENIE

PAMIĘĆ

Monika: Świadomość.

Ola: To stan umysłu, definiowanie siebie, osadzenie siebie w sobie. 

Potrzeba.

Monika:

Czym jest „tak”?

Czym jest „nie”?

Czym jest „miłość”?

Czym jest „szczęście”?

Czym jest „spotkanie”?

Czym jest „pycha”?

Czym jest „złość”?

Czym jest „słowo”?

Rzeczywistość.

Ola: Rzeczywistość postrzegam jako całość wszystko w czym funkcjonuję, to cała zewnętrzność i wewnętrzność, intelektualna i emocjonalna, moja i twoja, wyobrażona i realna. Zawiera trzy czasy, a może i więcej. Całość.

Analiza.

Monika: Znaczenie, awers, rewers, dopełnienie.

Oddech.

Ola: To pierwsza i ostatnia czynność – dana i odebrana.

Proces.

Monika: Myśl, poszukiwanie, decyzje, czas.

Relacja.

Ola: To co dzieje się p o m i ę d z y, także pomiędzy dwiema barwami.

Myśl.

Monika: Moje myśli w ruchu. Notatka, kierunek, linia, ślad.

Zdarzenie.

Ola: To ono wyznacza czas, jest po to, aby przeminąć i zamienić się w nicość, ale przedtem zmienić coś lub kogoś.

Cisza.

Monika: Odległość, aaaaaaaaaaa!!!!!! (krzyk)

Szarość.

Ola: Barwa prawie wszystkiego, przedmiotu, substancji, powietrza, ale i grudniowego

nieba oraz godziny świtu i zmierzchu. Także brudu.

Forma.

Monika: Podporządkowanie, hierarchia, świadomość, poszukiwanie, symetria, matematyka, geometria.

Milczenie.

Ola: Daje szansę na odkrycie w sobie cech uważności, widzenia i słyszenia.

Intymność.

Monika: Tajemnica, intuicja, utwór, wiersz, filozofia, dotyk, oko.

Odbicie.

Ola: Zdejmuje z otoczenia pierwszą warstwę, powłokę, pomaga oswoić się; staje się punktem odniesienia, jest formą poznania.

Droga.

Monika: Moje myśli biegną. Jak biegną? Synapsy, połączenia, przecięcia, rozproszenia, odczucia, wspomnienia, doświadczenia, przeczytania, zasłyszenia, przeczucia.

Powtórzenie.

Ola: Raz jeszcze to samo lub prawie to samo o zasięgu atomowym, jednostkowym, globalnym.

Słowo.

Monika: Znaczenie = kształt = miejsce = medium. Słowa zaklęte w symbole. Własny język.

Pamięć.

Ola: Substancja stała i zmienna jednocześnie. Stała jest baza, na której wszystko inne funkcjonuje. Zmienna dotyczy nowo odkrytych znaczeń. Pamięć pierwsza, pamięć komórkowa może mieć związek ze strukturami obecnych w nas pokoleń.

Odpowiedź.

Monika: Mapa pojęcia. Mapa myśli. Spokój.